[font=Courier New]กราบสวัสดีค่ะคุณลุงหมอ
เรียนถามคุณลุงหมอเรื่องการปฏิบัติธรรมค่ะ ได้เปิดฟังการสอนสมาธิของหลวงปู่เหรียญและนั่งปฏิบัติตามไปด้วย มีสภาวะที่เกิดขึ้นระหว่างที่นั่งภาวนา คือจิตนิ่งมาก จนได้ยินเสียงธรรมอยู่ไกล ๆ รู้ว่าร่างกายกำลังเจ็บ ปวดอยู่ตรงไหน แต่ไม่ได้รู้สึกว่าเจ็บ ว่าปวด ก็ปล่อยให้เขาเจ็บปวดไปโดยไม่ได้เอาจิตเข้าไปเกี่ยว จิตยังคงนิ่งมากจนเหมือนจิตกับกายนั้นแยกกันอยู่ รู้ว่าจิตก็คือจิต กายก็คือกาย แต่ยังมีอะไรบอกว่าแยกกันไม่ได้เลยทีเดียว จิตยังคงนิ่งมากอยู่นานเหมือนไม่มีตัวตน สภาวะอย่างนี้อยู่นานมาก เมื่อได้เวลาอันสมควร จะออกจากสมาธิ แต่ดูเหมือนไม่รู้ว่าจะออกอย่างไรมันหาตัวตนไม่ได้ ต้องเริ่มหายใจลึก ๆ ขยับมือทีละนิดให้รู้สึกตัวอยู่นานพอสมควร จึงออกจากสมาธิได้ค่ะ
รบกวนคุณลุงหมอ ช่วยแนะนำค่ะ ว่าควรจะเจริญภาวนาอย่างไรต่อไปเมื่อเกิดสภาวะจิตดังที่กล่าวมาแล้ว วิธีการออกจากสมาธิแบบนี้ถูกต้องหรือไม่คะ กราบขอบพระคุณ คุณลุงหมออีกครั้งที่ได้กรุณาให้คำแนะนำค่ะ
เรียนถามคุณลุงหมอเรื่องการปฏิบัติธรรมค่ะ ได้เปิดฟังการสอนสมาธิของหลวงปู่เหรียญและนั่งปฏิบัติตามไปด้วย มีสภาวะที่เกิดขึ้นระหว่างที่นั่งภาวนา คือจิตนิ่งมาก จนได้ยินเสียงธรรมอยู่ไกล ๆ รู้ว่าร่างกายกำลังเจ็บ ปวดอยู่ตรงไหน แต่ไม่ได้รู้สึกว่าเจ็บ ว่าปวด ก็ปล่อยให้เขาเจ็บปวดไปโดยไม่ได้เอาจิตเข้าไปเกี่ยว จิตยังคงนิ่งมากจนเหมือนจิตกับกายนั้นแยกกันอยู่ รู้ว่าจิตก็คือจิต กายก็คือกาย แต่ยังมีอะไรบอกว่าแยกกันไม่ได้เลยทีเดียว จิตยังคงนิ่งมากอยู่นานเหมือนไม่มีตัวตน สภาวะอย่างนี้อยู่นานมาก เมื่อได้เวลาอันสมควร จะออกจากสมาธิ แต่ดูเหมือนไม่รู้ว่าจะออกอย่างไรมันหาตัวตนไม่ได้ ต้องเริ่มหายใจลึก ๆ ขยับมือทีละนิดให้รู้สึกตัวอยู่นานพอสมควร จึงออกจากสมาธิได้ค่ะ
รบกวนคุณลุงหมอ ช่วยแนะนำค่ะ ว่าควรจะเจริญภาวนาอย่างไรต่อไปเมื่อเกิดสภาวะจิตดังที่กล่าวมาแล้ว วิธีการออกจากสมาธิแบบนี้ถูกต้องหรือไม่คะ กราบขอบพระคุณ คุณลุงหมออีกครั้งที่ได้กรุณาให้คำแนะนำค่ะ